Wojna kolonialna

Charles Edwin Fripp, Bitwa pod Isandlwaną, 1879, zbiory: National Army Museum (SA)

Wojna kolonialna – rodzaj wojny prowadzonej z rodzimą ludnością danego obszaru w celu utworzenia kolonii lub przejęcia już istniejących od innych państw, charakterystyczny dla kolonializmu epoki nowożytnej[1].

Pojęcie wojny kolonialnej to ogólny termin, odnoszący się do różnych konfliktów, toczonych w wyniku przejmowania terytoriów zamorskich przez obce mocarstwa, tworzące następnie kolonie. Określenie znajduje użycie zwłaszcza w przypadku wojen toczonych w XIX wieku między armiami europejskimi w Afryce, Azji, Ameryce Północnej, Ameryce Południowej i Oceanii przeciw autochtonom. Podboje kolonii można podzielić na dwa etapy:

  1. Okres krótkich, regularnych działań wojennych między najeźdźcą a siłami tubylców, które w porównaniu z najeźdźcą były zazwyczaj mniej liczne i gorzej uzbrojone.
  2. Okres walki partyzanckiej, kiedy w celu przygotowania terytorium do wprowadzenia nowych osadników mocarstwo podejmowało operacje przeciwdziałające powstaniom. Gdy podbijające ziemie mocarstwo ustanowiło swój przyczółek na nowo podbitym terenie, rozpoczynało wyprawy na sąsiednie terytoria w odwecie za opór lub w celu zneutralizowania potencjalnych wrogów. Wojny kolonialne mogły skutkować również dekolonizacją.
  1. Marc Ferro, Historia kolonizacji, Warszawa 1997.

© MMXXIII Rich X Search. We shall prevail. All rights reserved. Rich X Search